Blue Flamingo – Metropolyphonica

Color

White, Black

6,95 incl. VAT

Het metrostation van Union Square moet één van de beste plekken zijn om de smeltkroes, die de stad New York nog steeds is, te ervaren.
Voorbij de toegangspoortjes speelt een jonge tiener Bach op een goedkope digitale piano. Even verderop, aangemoedigd door een uitzinnige menigte, tarten B-Boys uit de Bronx de zwaartekracht op pompende breakbeats die schallen uit een gettoblaster. Beneden op een van de perrons, drumt een man verwoed op plastic emmers. Een kaalgeslagen metalen prullenbak fungeert als hi-hat.
Een punker met een baritonsaxofoon vuurt vanuit één van de voetgangerstunnels ronkende acidriffs af op omstanders. Via een trap aan de andere zijde van de entreehal galmt een op een oosters strijkinstrument gespeelde weeklacht bedwelmend naar beneden. Dit alles wordt vergezeld door frequente, schelle aankondigingen en het gedonder en geratel van metrostellen.
Ik merk op dat ik de balans en het karakter van de verschillende geluidsbronnen kan beïnvloeden door mijzelf over het platform te verplaatsen. Geleidelijk smelt deze kakofonie in mijn hoofd samen tot één grote stadssymfonie die wordt opgevoerd door muzikanten uit alle hoeken en lagen van de stad.

Ik ben geraakt, omdat ik ‘mijn wezen’ gereflecteerd zie. Evenals een Metropool ben ik een kruispunt van culturen. Door mijn geschakeerde achtergrond is het mijn tweede natuur geworden om ogenschijnlijke tegenstrijdigheden met elkaar in harmonie te brengen.

Ziya Ertekin alias Blue Flamingo